دریاچه ارومیه یکی از مهمترین و زیباترین جاذبه های شهر ارومیه می باشد . این دریاچه که از بزرگترین دریاچه های شور داخلی ایران و دومین دریاچه ی بزرگ آب‌شور دنیا است بین دو استان آذربایجان غربی و شرقی مشترک است . مساحت این دریاچه در تابستان ۲۰۱۵ در حدود شش هزار کیلومتر مربع بوده است ، که در ردیف ۲۵امین دریاچه بزرگ دنیا از نظر مساحت قرار می‌گیرد . آب این دریاچه بسیار شور بوده و بیشتر از رودخانه‌های سیمینه‌رود ، تلخه رود ، زرینه‌رود ، گادر، شهرچای ، باراندوز ، نازلو و زولا تغذیه می‌شود. در زمان سلطنت رضا شاه نام این دریاچه به افتخار وی دریاچه رضاییه نامگذاری شد که پس از انقلاب جمهوری اسلامی ایران در سال 1357 نام دریاچه به نام گذشته ی خود دریاچه ارومیه بازگردانده شد که در زبان ترکی اورمو گولو گفته می شود . متاسفانه طی سالهای اخیر بخش های عمده ی از این دریاچه به دلایل مختلفی مانند: چاهای عمیق ، پل میان گذر و همینطور سدها خشک شده است اما همچنان زیبایی و جاذبه خود را دارد. از زیبایی های شاخاص این دریاچه می توان به شفاف بودن آب دریاچه که مانند آیینه سایه همه چیز را انعکاس می دهد و در افق با آسمان یکی می شود اشاره نمود . دریاچه ارومیه اقامتگاهی برای ۲۱۲ گونه از پرندگان٬ ۴۱ گونه خزنده ٬ ۷ گونه دوزیست و ۲۷ گونه از پستانداران که شامل گوزن زرد ایرانی می‌باشد قرار دارد . این دریاچه به دلیل داشتن بیش از یکصد جزیره کوچک صخره ‌ای محل توقف پرندگان مهاجر بیشماری شده است که از جمله فلامینگو ٬ پلیکان٬ کفچه‌نوک٬ اکراس٬ لک‌لک٬ اردک پیسه٬ نوک‌خنجری٬ چوب‌پا٬ و مرغ نوروزی می‌باشد. آب این دریاچه به دلیل شوری بیش از حدی که دارد ، هیچگونه ماهی نمی تواند در این محل زندگی کند . این دریاچه در سال ۱۳۵۲ در فهرست پارک‌های ملی ایران به ثبت رسید . این زیست بوم بصورت بین‌المللی توسط یونسکو به عنوان منطقه تحت حفاظت به ثبت رسیده‌ است و سازمان محیط زیست ایران اکثر نقاط این دریاچه را به عنوان پارک ملی شناسایی نموده‌است.